Wat is jouw rol in de werkgroep GGZ?
Ik geef uitleg over hoe je medicatie kan inzetten of afbouwen. Ik heb een adviserende rol in de werkgroep. We hebben veel contact met huisartsen en minder met psychiaters. Een vraag die speelt is: hoe kun je iemand goed behandelen als er geen goede plek voor is?
Heb je een voorbeeld?
Ja zeker, ik heb een voorbeeld over een vrouw die al jarenlang depressie en angstklachten heeft; ze kwam vroeger bij een psychiater maar die ging met pensioen. Niemand kon dat overnemen dus ze is terug gegaan naar de huisarts. Ze is afhankelijk geraakt van medicatie, dat werd steeds meer. Uiteindelijk is het op een punt gekomen dat ze alleen stabiel is met heel veel medicatie. Zodra het wat minder gaat met haar neemt haar gebruik toe. Medicijnen als een heilige graal. We geven haar dan niet teveel mee maar willen wel zorgen dat het behapbaar blijft voor haar.
Dan is er een grote rol voor ons, apothekers, weggelegd. Haar psychiater ziet ze niet meer, bij haar huisarts bestelt ze herhaalrecepten. Wij zijn dan de enigen die haar regelmatig zien. We proberen mee te denken over hoe we het zo goed mogelijk kunnen laten lopen voor de patiënt. We bespreken met de patiënt dat we niet teveel medicatie tegelijk meegeven en stimuleren om ook te kijken naar andere hulp. Ik voel wel een verantwoordelijkheid als mensen verslaafd zijn. Soms zijn mensen hier eerder aan de balie dan dat we het recept hebben gekregen. Dan geven we aan dat we nog even contact opnemen met de huisarts.
Het is een beetje een balans zoeken, de patiënten hebben het nodig. Als ze geen medicatie krijgen gaat het niet goed, maar altijd ja blijven zeggen is ook niet goed. Soms zijn mensen natuurlijk ook boos. Met medicijnen komen ze beter de dag door. Er is altijd wel een argument. We proberen altijd wel het gesprek aan te gaan. Telefonisch lukt dat beter dan aan de balie. Wij zijn vaste gesprekspartner voor enkele patiënten, daar bouw je een band mee op. We krijgen alles langs en hebben inmiddels goed in beeld hoe het in de regio geregeld is.
Laatst kwam een patiënt terecht bij het wijkteam, verslaving heeft invloed op allerlei aspecten van je leven. Zij luisterden echt naar haar en riepen niet meteen “u bent ziek”. Dat hielp haar echt. Dat vond ik mooi. Het zou fijn zijn als dat vaker gebeurt, één op één gesprekken, juist voor mensen met wat minder vertrouwen. Zo los je zaken zo lokaal als mogelijk en zo toegankelijk als mogelijk op. Ik heb wel de kennis van de medicijnen maar er zit natuurlijk van alles achter en de huisarts komt er ook niet altijd uit. Het is goed als je elkaar weet te vinden.
Ik ben nu vier jaar apotheker en ik vind dit een mooi deel van mijn werk. Het is een intrigerend onderwerp die GGZ, ongrijpbaar en heel groot.