Waarom is de samenwerking met Rivierduinen een onderwerp?
Dat heeft wellicht te maken met de geschiedenis. In 2006 werd er in Nederland besloten dat er voor iedereen acht gesprekken met een psycholoog binnen de basisverzekering werden vergoed. Dat gaf een run op de GGZ en psychogen praktijken. De praktijken kwamen als paddenstoelen uit de grond, iedereen wilde een graantje meepikken.
In 2014 is er bedacht dat het te duur werd en zijn de vergoedingen aan banden gelegd. De vergoeding uit de basisverzekering voor GGZ-behandelingen was alleen nog bestemd voor mensen met een DSM-stoornis, een psychische ziekte.
Als er een krimp is dan is de goedkoopste oplossing de huisarts. Daarmee kregen wij, als huisartsen een enorme toestroom van GGZ vragen in de praktijk. Wij moesten strakker triëren en in de GGZ werd flink bezuinigd. Rivierduinen heeft enorm moeten bezuinigen. Er was wel voor ons huisartsen de POH-GGZ mogelijkheid. Er kwamen Praktijkondersteuners GGZ met als taak eenvoudige klachten te stroomlijnen en gericht door te verwijzen. Dat hielp een beetje.
De toestroom van GGZ vragen in de eerste lijn, bezuinigingen bij Rivierduinen, waardoor de aandacht vooral intern gericht was hebben ertoe geleid dat de verhouding tussen huisartsen en GGZ instelling onvoldoende aandacht heeft gekregen.
We zien nu dat er patiënten zijn met forse problemen en dat stagneert voor en na de doorverwijzing; de dubbele wachttijdproblematiek: een wachttijd vóór de intake en een wachttijd vóór de start van het behandeltraject. Over die mogelijkheid van terugverwijzen wordt geregeld verschillend gedacht. Er is overleg en afstemming nodig om hierin op één lijn te komen. Dit gaat dan over de stabiliteit van de patiënt, medicatiegebruik met controles, waar de huisarts zich niet vertrouwd mee voelt.
Wij weten nog niet zo goed raad met mensen met een chronische kwetsbaarheid en GGZ-problematiek. Voorheen bleven deze mensen bij de GGZ, in dit geval Rivierduinen, in behandeling/begeleiding. We realiseren ons dat dit niet wenselijk en vaak niet nodig is. Echter deze patiënt is wel anders dan de doorsnee huisartsen patiënt en vraagt een hele andere benadering. Wat kunnen en willen we wel oppakken en wat pertinent niet. Hierover is naast afstemming met de GGZ ook goede afstemming met het veld nodig.
De samenwerking functioneerde niet goed. Naast dat dit veel frustratie bij de huisarts oplevert is de patiënt hier ook, en wellicht het ergst, de dupe van.
De druk blijft bij alle partijen groot, begrippen worden verschillend gedefinieerd en de wederzijde verwachtingen zijn niet helder. Hoe ga je daarmee om? We zijn samen verantwoordelijk voor de zorg voor de patiënt.
Op welke manier werken jullie aan een betere samenwerking?
Martine Jongboer als ondersteuner van Reos en Ferdinand Oppenhuizen en ik als vertegenwoordiger van de huisartsen zitten aan tafel met de directeur behandelzaken en de manager poli van Rivierduinen. Zij zien, net als wij, de meerwaarde van intensiever contact tussen behandelaars van Rivierduinen en de huisartsen. Gezamenlijk hebben we de wens om samen te werken als keten. We gaan met vereende krachten kijken hoe we zaken kunnen stroomlijnen. We hebben maandelijks poli-overleg. Die keten moet gewoon gaan functioneren.
Daarnaast is er een overleg gestart over de acute dienst, ook daar vielen mensen tussen de wal en het schip of bleven huisartsen met een probleem zitten na vijf uur om dat er nog geen oplossing was. Dat is een ander, groter overleg, regionaal. We zijn nog op zoek naar de meest efficiënte en doeltreffende overlegvorm.
We merken tijdens het maandelijkse poli-overleg met Rivierduinen Leiden dat de wil er is aan beide kanten, de sfeer is goed en er worden dingen opgepakt. Er was bijvoorbeeld onduidelijkheid over hoe je de poli kunt bereiken. Je hebt een brief en het gaat niet goed met iemand en hoe krijg je dan die behandelaar te pakken? Dat is inmiddels heel goed gestroomlijnd. Er is nu één nummer met een keuzemenu erachter en dat werkt goed.
Rivierduinen is ook bezig om te kijken of de eigen behandelaar zijn of haar 06 nummer onder de brief kan zetten zodat je elkaar direct kunt bereiken. Ook als je de voicemail kunt inspreken en ze bellen terug is het al prettig werken.
De landelijk richtlijnen en transmurale afspraken zijn natuurlijk wel bekend maar dan moet het ook nog bij de grote organisatie Rivierduinen geïmplementeerd worden. Dat is niet zomaar gebeurd het vraagt een andere manier van werken en denken. Dat kost tijd. Het is in beweging.
De warme overdracht betekent dat als Rivierduinen iemand terug wil verwijzen, de behandelaar telefoneert met de huisarts om te overleggen wat er nodig is om de juiste zorg te leveren. Er vindt ook medicatieoverdracht plaats. De huisarts kan deze overname van patiënt ook weigeren wanneer hij/zij zich niet competent genoeg voelt om de begeleiding op een veilige manier vorm te geven. De huisartsen realiseren zich dat de druk om de wachttijden te verminderen groot is. Het is echter niet de bedoeling dat de huisarts hierdoor zorg op z'n bord krijgt wat geen huisartsenzorg is. De grens is al erg aan het schuiven (Juiste Zorg op de Juiste Plek). De huisarts moet het wel bij kunnen houden, de vrijheid hebben om 'nee' te zeggen en voldoende ondersteuning kunnen vragen wanneer nodig.
Binnenkort gaan we kennis maken per zoom met medewerkers van de behandelpoli, ieder heeft zijn eigen aandachtsveld: autisme, depressies of angststoornissen. Wij zijn benieuwd hoe ze te werk gaan en waar zij tegen aan lopen. Hoe past dat in ons beeld? We willen elkaars gezichten zien. Het is nog zo’n black box voor ons. Het is zo’n grote organisatie. We hebben geen idee wat er achter de voordeur gebeurt. Nu mogen we binnenkijken en dat is heel leuk.
Andere aandachtspunten in het overleg zijn:
- Er is een mogelijkheid van een meekijkconsult. GGZ-instelling Transparant Next heeft dat voortvarend ontwikkeld. Als je iemand niet wilt verwijzen maar wel behoefte hebt dat een deskundige meekijkt. De patiënt wordt eenmalig gezien of je schrijft als huisarts het verhaal en stelt een medicatie vraag. Het is anderhalvelijnszorg. Je krijgt even de input van de deskundige. Rivierduinen heeft de wens geuit om dat ook mogelijk te maken en dat is heel prettig voor de huisarts. We hopen dat dat van de grond gaat komen.
- Wij maken als huisartsen veel gebruik van Therapieland, dat zijn e-health modules. Stel dat een patiënt slecht slaapt dan kun je hem een module aanbieden. Rivierduinen werkt ook al met Therapieland. Het is heel mooi als het op elkaar aansluit. Wij als huisartsen kunnen beginnen met die modules en als het toch nog niet goed gaat en de patiënt wordt doorverwezen, dan kun je aangeven welke modules al doorlopen zijn. Dan ben je een team, dan ben je een keten.
- Wij, als huisartsen, laten ons gezamenlijk scholen bijvoorbeeld op de kwaliteitsavonden van Knooppunt Ketenzorg. De psychiater van de acute dienst is op ’n kwaliteitsavond geweest om ons op de hoogte te brengen van de hun werkwijze en om zo verwachtingen over een weer realistischer te krijgen.
We hebben een goede agenda voor het poli-overleg, we leggen afspraken vast en komen erop terug. We zijn goed bezig met elkaar.
Ik zit nog met de vraag: hoe kunnen wij het veld goed bereiken? We hebben HAweb daar zet ik af en toe wat op, we hebben ook de nieuwsbrief van Knooppunt Ketenzorg, maar de huisarts krijgt zo veel informatie op het bord. Ik weet niet of al deze informatie de huisarts bereikt.
Oproep aan de huisartsen:
Als er tips en tops zijn over het contact met Rivierduinen laat het me weten. Heb je vragen? Mail me via luciavanvliet@telfort.nl. Ik neem de vragen en informatie mee naar Rivierduinen en informeer jullie over het vervolg.